41 jaar in de zorg; collega Marco Braam vertelt over zijn passie voor het vak

Marco Braam is een Martha Flora collega van het eerste uur. Hij werkt al sinds zijn 15^e in de zorg, waarvan 7 jaar op onze locatie in Den Haag. Op 4 november 2013 begon hij daar als medewerker Welzijn. Nu werkt hij in de rol van zorgmedewerker voor onze bewoners. We mochten hem een aantal vragen stellen over zijn passie voor het vak en over hoe het momenteel is op de locatie waar hij werkt.

Hoe kwam het dat je op je 15^e al begon in de zorg?

“Ik ging als vakantiebaantje helpen in de keuken van een verpleeghuis. Na daar een tijdje te hebben meegelopen, leek de zorg me ook wel wat. Het zorgen voor ouderen vond ik vanaf het begin af aan gewoon heel erg leuk. Met die ervaring ben ik gestart met een opleiding tot verzorgingsassistent. Toen werd ik aangenomen in een – wat je toen nog zo noemde – bejaardentehuis. Vanuit die rol heb ik mezelf opgewerkt. Destijds kwam ik ook al veel in aanraking met oudere mensen die wat in de war waren. We spraken toen nog niet echt over dementie. Zij werden opgevangen in een ‘meer zorg’ project. Samen met een collega ben ik dat project gaan uitbreiden. Het was eigenlijk een voorloper op het kleinschalige wonen voor mensen met dementie.”

Je bent nu echt een specialist in het werken met deze doelgroep. Wat is jouw kracht?

“Mijn kracht is dat ik het mensen goed naar hun zin kan maken. We hebben op onze locatie bijvoorbeeld een bewoner die vrij veel last heeft van haar vorm van dementie. Toch krijg ik het dan voor elkaar om haar werkelijke behoeften te zien, te helpen en een goede band met haar op te bouwen. Dan voel ik me wel trots dat het me gelukt is. Dat heeft vooral te maken met geduld. Geduldig zijn en een liefdevolle behandeling van de bewoners, heb ik heel hoog in het vaandel staan.”

Wat spreekt jou aan in het concept van Martha Flora?

“De bewoners hebben het bij ons gewoon heel erg naar hun zin. Dat komt door hoe we samen als collega’s een leuk thuis maken en hoe liefdevol we voor alle bewoners zorgen. Daar hoort alles bij: gastvrijheid, welzijn, de zorg bieden. Die combinatie is wel uniek. We zijn hier ook met veel personeel dus we kunnen echt aandacht geven aan de persoon. Na de zorg is er tijd voor een stukje welzijn, wandelen of iets dergelijks. Er is ook tijd om rustig een gesprek te voeren met de bewoner. Die tijd heb je in de reguliere zorg niet. Dat is ook de reden waarom ik voor Martha Flora heb gekozen na al die jaren.”

Hoe is het voor jou om tijdens de coronacrisis in een verpleeghuis te werken?

“Het is heel raar, omdat je de families nu niet meer in het echt op de locatie ziet. Wel via de beeldtelefoon, maar dat is wel het grootste verschil. De familie hoort er voor Martha Flora echt bij; dat deel is momenteel een stuk minder persoonlijk. Dat vind ik wel heel triest.

Verder maken we alles nog beter schoon, we wassen extra vaak onze handen, alle deurknoppen worden extra gedaan. Vanavond moet ik iemand buiten de locatie helpen bij het insuline prikken, maar dan moet ik me uit voorzorg ook helemaal omkleden tot een soort marsmannetje.

Wat ik wel frappant vind, is dat de bewoners de situatie zelf niet zo heel erg in de gaten hebben. Dat is wel positief. Ik heb niet de indruk dat zij het vreemd vinden dat hun omgeving ineens met mondkapjes en haarnetjes rondloopt. Gelukkig maar, anders hadden we misschien heel gekke situaties gehad.”

Wat zou je tegen de families en je eigen collega’s willen zeggen om ze een hart onder de riem te steken?

“Ik wens mijn collega’s gewoon heel veel sterkte en succes. Dat geldt ook voor de families. Zet door en houd vol. We zijn het op een gegeven moment wel kwijt. Eens komt de dag dat we de families weer met open armen ontvangen. Ik denk dat we hier de komende maanden keihard moeten blijven werken om het virus buiten de deur te houden. In de huizen waar veel verdriet is, wil ik ze heel veel sterkte wensen. Ik heb zulke lieve collega’s en zo’n lieve locatiemanager; het is hier een grote familie.”