5 vragen aan de locatiemanager van Martha Flora in Maastricht

De uitgangspunten van het Martha Flora zorgconcept zijn herkenbaar aanwezig op al onze 10 locaties. De beleving en de sfeer komen tot stand door de mensen die hier werken, de bewoners waarvoor wij mogen zorgen en hun families die hier ook graag zijn. Alles tezamen geeft elke Martha Flora locatie ‘iets eigens’.

Maakt u graag persoonlijker kennis met onze locaties? Volg dan onze reeks ‘5 vragen aan de locatiemanager van …’ Vandaag geven we graag het woord aan Anke Lousberg, de locatiemanager van Martha Flora in Maastricht.

Zou je in drie woorden de sfeer bij Martha Flora in Maastricht kunnen omschrijven?

“Warm, gezellig en betrokken bijna-thuis-huis in een ‘pop-up’ locatie. Bij Martha Flora in Maastricht kunnen bewoners echt zichzelf zijn, ondanks hun dementie. We leveren iedere dag zorg op maat en dat zorgt voor kwaliteit van leven. Onze locatie in de binnenstad van Maastricht aan de Jeker is uniek en een prachtige wandelomgeving voor onze bewoners en hun familie.”

Hoe ‘vrij’ zijn de bewoners in Maastricht om te gaan en staan waar ze willen en hoe werkt dat in de praktijk?

“We zeggen altijd ‘gaat niet bestaat niet’. We zoeken naar mogelijkheden, zodat de bewoners voor zover mogelijk hun ‘normale’ leven kunnen voortzetten. De zelfstandigheid zit bijvoorbeeld in het aanhouden van het eigen dagritme, het kunnen uitoefenen van hobby’s en het feit dat zij zelf hun eigen ‘voetstappen’ kunnen volgen en wij daarin helpen en ondersteunen. Autonomie van zelf beslissen door de bewoner staat in alles voorop. Soms gaat het om grotere uitdagingen, bijvoorbeeld op een veilige manier buiten de locatie gaan wandelen. Onze medewerkers anticiperen er meteen op als iemand buiten wil wandelen. Soms is er sprake van risicovolle deelname aan het verkeer door dementie, als iemand alleen zou gaan. Daarom gaat een medewerker of een familielid/vrijwilliger mee met de bewoner. Sommige bewoners durven zelf niet meer zelfstandig naar buiten, omdat zij bang zijn om te verdwalen. Bovendien is samen een wandeling maken ook veel gezelliger dan alleen.

In deze corona-tijd is alles een beetje anders. Drukke plekken worden niet bezocht en ook een ’terrasje’ pakken of naar de markt gaan, waar onze bewoners enorm van genieten, is nu niet mogelijk. Dat compenseren we met andere activiteiten in bijvoorbeeld de Meander of onze eigen tuin. De gezamenlijke ruimten zijn vrij toegankelijk voor iedereen en daar maken bewoners in Maastricht ook heel veel gebruik van. Ze zijn graag in die ruimtes waar andere bewoners en collega’s zich bevinden.”

Wat zijn de factoren die ervoor zorgen dat bewoners zich bij Martha Flora in Maastricht zoveel mogelijk thuis voelen?

“Vooral de warmte en de betrokkenheid van de medewerkers zorgen ervoor dat onze bewoners zich hier thuis voelen, naast natuurlijk de prachtige ligging van de locatie bij het stadspark en de Jeker. De liefdevolle instelling van de medewerkers, de verdieping in de persoonlijkheid van bewoners en hun familieleden, maakt dat het voelt als een tweede huis voor de medewerkers, als één ‘grote’ familie. De betrokkenheid is hier groot.

Onze pijler ‘familie hoort erbij’ is heel belangrijk, want dat geeft voor de bewoners ook een stukje bekendheid en veiligheid, net zoals ’thuis’. Er is altijd bezoek mogelijk om samen gezellig iets te drinken en te eten. We noemen onze locatie een ‘bijna thuis-huis’ voor mensen met cognitieve problemen waar zorg en welzijn op maat gegeven wordt en autonomie en welbevinden voorop staan. De inrichting is sfeervol en warm waar je je snel thuis kunt voelen. We proberen ervoor te zorgen dat onze bewoners een leven leiden zoals thuis. Zij bepalen hun dag en wij volgen hun ritme.”

Waar zijn jullie als team bijzonder trots op in Maastricht?

“We zijn trots op ons doorzettingsvermogen, onze gezamenlijke kennis en ervaring, onze flexibiliteit, onze verbinding met elkaar, plezier met elkaar en in het werk, het geduld om steeds weer opnieuw ‘moeilijke’ situaties te boven te komen. Trots op onze betrokkenheid, professionaliteit en de band die er is. Trots op onze bewoners en hun families die voor onze zorg en welzijn kiezen en dit waarderen.

We werken als team samen en vullen elkaar aan. Uitzendkrachten of zzp’ers worden bijna nooit ingezet. Alleen in de COVID-19-periode in het voorjaar hebben we gebruik moeten maken van uitzendkrachten. Het team is flexibel, neemt diensten van anderen over en ruilen is geen probleem. Zo krijgen onze bewoners een hechte band met ons en niet met steeds weer wisselende krachten en dus wisselende gezichten. Het team is enorm gegroeid in kennis en kunde en we zijn niet bang om grenzen op te zoeken en om te denken in mogelijkheden.”

Het liefst blijft iemand met dementie zo lang mogelijk thuis wonen. Wanneer is volgens jou toch het moment om te kiezen voor een beschermde woonomgeving met specialistische zorg?

“Het moment waarop iemand niet meer ’thuis’ kan blijven wonen is heel verschillend voor iedereen. Dit is ook afhankelijk van het netwerk aan mantelzorgers/familie rondom een bewoner. Als het netwerk of de mantelzorgers overbelast raken, of de bewoner onverantwoord thuis woont en echt 24 uurs-zorg/toezicht nodig heeft, dan is het moment dat er verhuisd moet gaan worden.

Als familie zelf 24 uur aanwezigheid/zorg kan bieden, dan kan iemand veel langer thuis wonen, al is dat heel vermoeiend voor de mantelzorgers. Raken mantelzorgers emotioneel en/of lichamelijk vermoeid, dan heeft dat ook zijn weerslag op de bewoner. Veel naaste familieleden voelen zich vaak bezwaard om toe te geven dat het te zwaar is, omdat iemand veel te dichtbij staat. ‘Loslaten’ is niet makkelijk. Begrip en respect voor de families is heel belangrijk.

Het liefst wil iedereen thuisblijven tot het einde, maar als dat niet meer gaat, dan bieden wij die veilige thuishaven. De warmte, knusheid en de sociale contacten met andere bewoners worden als waardevol gezien. Een zinvolle dagbesteding is datgene dat thuis vaak ontbreekt. Denk aan te weinig juiste prikkels en te weinig sociale contacten in de thuissituatie, waardoor men thuis veel meer slaapt.

Het fijnste zou zijn als mensen bij ons komen wonen als ze nog niet in een vergevorderd/eindstadium van dementie zijn, zodat we zeker in het begin de bewoner nog echt kunnen leren kennen en zij nog bewust kunnen genieten van onze zorg en welzijn. De bewoner maakt het dan ook veel bewuster mee en kan sneller ‘landen’ bij ons, zoals wij dat noemen. Mantelzorgers kunnen dan ook veel eerder genieten van alle mooie momenten die nog samen ondernomen kunnen worden. Op het moment dat door de dementie de bewoner verder in zijn ‘verzonken ik’ raakt, wordt bewust contact maken vaak moeilijker. Het fijnste is als toekomstige bewoners zelf sfeer komen proeven op een locatie en er zelf bewust voor kiezen om bij ons te komen wonen. Dat zorgt ervoor dat zij veel sneller hun nieuwe situatie accepteren en ook sneller gaan genieten.”