Zorgen voor bewoners met dementie, een roeping

De wens om te zorgen voor onze bewoners met dementie is voor veel van onze collega’s echt een roeping. Zo ook voor Angèle Eijgelshoven, Medewerker Dementiezorg op onze locatie in Hilversum. Na veel ervaring te hebben opgedaan bij verschillende zorginstellingen, maakte Angèle de overstap naar dementiezorg. Ze vertelt aan ons wat ze zo fijn vindt aan werken bij Martha Flora.

Angèle komt oorspronkelijk uit Sittard en heeft in verschillende rollen altijd voor anderen gezorgd. Zo begon ze tijdens haar studietijd in een verpleegtehuis, kwam ze terecht op de afdeling chirurgie van het ziekenhuis Overvecht in Utrecht, werkte ze in een revalidatiecentrum op de dwarslaesie-afdeling, deed ze via een uitzendbureau 8 jaar lang ervaring op bij verschillende zorginstellingen, was ze lange tijd mantelzorger voor een zieke vriendin en koos ze ervoor om weer in de zorg te gaan werken toen haar eigen kinderen groot genoeg waren.

Ze maakte kennis met de zorg voor mensen met dementie bij Lieven de Key in Utrecht in de wijk Zuilen. Na 4 jaar besloot ze dat het weer tijd werd om verder te gaan naar een nieuwe werkplek waar ze met veel plezier tot haar pensioen zou kunnen werken. Een vriendin van Angèle werkte al bij Martha Flora in Bosch en Duin. Na een bezoekje aan die locatie, was Angèle ook verkocht. Angèle: “Ik dacht, ik ga het gewoon proberen!” Met succes, want sindsdien werkt ze met veel plezier bij Martha Flora in Hilversum.

Speciaal aan Martha Flora

Er zijn grote verschillen tussen Martha Flora en andere zorginstellingen waar Angèle eerder werkte. Ze zegt: “Het is veel relaxter als alle studio’s gesitueerd zijn op dezelfde verdieping waar je overzicht hebt en om te kunnen zien of bewoners hun studio uitkomen, dat de mensen hun studio altijd weer in kunnen, dat je iemand de vrijheid kunt geven of ze eerst willen ontbijten in hun ochtendjas of dat ze eerst verzorgd willen worden. Dat was in de vorige instellingen waar ik werkte totaal niet mogelijk. Want ik kon de bewoners daar niet ongekleed mee naar beneden nemen. De mensen hebben hier veel meer ruimte om te leven zoals zij dat prettig vinden.”

Angèle geeft ook aan dat het bij Martha Flora voor haar niet voelt als een verpleeghuis, maar dat het meer echt als wonen is. “Als een bewoner aangeeft lekker te willen uitslapen, dan laten we ze dat gewoon doen. Als iemand zin heeft om naar buiten te gaan, dan is die mogelijkheid er altijd. Dat kon in het vorige huis waar ik werkte echt niet.”

Waarom zorgen voor mensen met dementie

Op de vraag wat ze zelf haalt uit de zorg voor mensen met dementie, maakt ze de vergelijking met de tijd waarin ze zorgde voor de kinderen van anderen. “Door kinderen van iemand anders op te voeden, was ik de hele tijd aan het ‘spelen’. Het oudste kind waarvoor ik eerder zorgde, duldde absoluut geen autoriteit. Dan was het een spel om haar toch ergens toe te bewegen. Eigenlijk werkt het met dementiezorg voor mij soortgelijk. Ik ben de hele tijd aan het ‘spelen’. Als een bewoner bijvoorbeeld niet door mij verzorgd wil worden. Dan ga ik intunen op wat hij of zij dan wel prettig vindt. Ik ga in zo’n geval weleens zachtjes neuriën. Als ik dan merk dat de bewoner mee gaat doen, dan gaan we zingen. Daardoor breekt de spanning en is alles goed.”

Ze is altijd dol geweest op het werken met kinderen en op mensen met dementie, omdat ze met ‘het spel’ veel kan bereiken en er zelf ook wel van houdt om samen met de bewoners terug te gaan naar het verleden. “Mensen met dementie gaan terug naar vroeger. Ik kom zelf uit een gezin met een oude kruidenierswinkel. De bewoners hier kunnen zich dat ook herinneren. Dat is voor mij persoonlijk ook hartstikke leuk.”

Geduld voor het maken van contact

Een duidelijke kracht van Angèle is haar geduld en inmiddels beproefde aanpak om contact te krijgen met soms moeilijk bereikbare bewoners. “We hebben hier bijvoorbeeld een bewoner die in Limburg heeft gewerkt, waar ik heb gewoond. Zijn vorm van dementie zorgt ervoor dat hij echt in zijn eigen cocon zit. Voordat hij naar ons verhuisde, kwam hij met iemand van de dagbesteding kijken wat hij van Martha Flora zou vinden. Voor hem vooral niet met het idee om hier te komen wonen! Na een kopje koffie, wat lekkers, een gesprekje en 10 minuten verder, zaten we ineens een Limburgs lied te zingen. Ik werd opgenomen door de verzorgster en de hele familie van deze bewoner kende mij al voordat ik hen kende. Dat was heel grappig. Als ik nu binnen kom, dan herkent deze bewoner mij gelijk. Ik weet niet of hij mij echt als persoon herkent, maar hij ziet mij wel als iets vertrouwds. Dat is zo aangenaam, want dan glimlacht hij en zie je dat hij dat heel fijn vindt. Dat is voor mij ook weer heel fijn.”

Is werken met ouderen ook jouw roeping, heb jij een warm hart voor mensen met dementie, veel inlevingsvermogen, psychologisch inzicht en veel geduld? Neem dan eens contact op met een Martha Flora locatie bij jou in de buurt. Wij zoeken regelmatig naar nieuwe liefdevolle collega’s.